Η άσκηση ή το άθληµα που θα επιλεγεί για κάθε άτοµο εξαρτάται από τη φυσική διάπλαση, τις ικανότητες και τις ανάγκες του. Έτσι κάθε φυσική άσκηση και σπορ επιτρέπεται, λαµβάνοντας υπόψη τη νοηµοσύνη και τις συνυπάρχου- σες αναπηρίες ή οργανικά νοσήµατα.
Με την άθληση ο ωφελούµενος βελτιώνει τη γνώση του γύρω από το σώµα του, την κινητικότητά του, την µυϊκή ισχύ, την ευκαµψία, τη στατική και δυναµι- κή ισορροπία του σώµατος, τη συνεργασία και το συντονισµό µατιού-χεριού, αυξάνει την ταχύτητα των κινήσεων και την αντοχή, προάγει τη σωµατική του υγεία και προφυλάσσεται από ορισµένες παθήσεις.
Επίσης, προάγει την αυτογνωσία και αυτοπεποίθησή του, αυξάνει τις κοινωνι- κές γνωριµίες και σχέσεις και βελτιώνει τις νοητικές του ικανότητες. Οι κοινωνι- κές και ψυχολογικές ανάγκες που οδηγούν τους ωφελούµενους στο άθληµα είναι: αναγνώριση του «εγώ», επιτυχία, ικανοποίηση, χαρά, συναγωνισµός, έλεγχος της τύχης, επιθυµία για τελετές, κοινωνικές σχέσεις και αποδοχή. Μέσα από την οµάδα ψυχοκινητικής το άτοµο µαθαίνει το σώµα του και την προσωπικότητά του καθώς και το περιβάλλον µέσα στο οποίο κινείται. Οι στόχοι της ψυχοκινητικής αγωγής είναι η εκµάθηση των βασικών κινήσεων, η βελτίω- ση των φυσικών και αντιληπτικών ικανοτήτων και η ανάπτυξη των κινητικών δεξιοτήτων.
Επίσης η άθληση µε τη µορφή παιχνιδιού αποσπά περισσότερο το ενδιαφέρον και η απλοποίηση των κανόνων διευκολύνει την αντίληψη και την ενθάρρυνση. Τέλος, προγράµµατα όπου φυσιολογικά άτοµα και ΑµεΑ συµµετέχουν µαζί, προς όφελος και των δύο οµάδων, γιατί έτσι πλουτίζεται και ο ψυχικός τους κόσµος.